چه دردي است در ميان جمع بودن ولي در گوشه اي تنها نشستن
براي ديگران چون کوه بودن ولي در چشم خود ارام شکستن
براي هر لبي شعري سرودن ولي لبهاي خود همواره بستن
به رسم دوستي دستي فشردن ولي با هر سخن قلبي شکستن
به نزد عاشقان چون سنگ خاموش ولي در بطن خود غوغا نشستن
نظرات شما عزیزان:
|